Στα "Aφηγήματα ενός ψυχιάτρου" ο γνωστός και καταξιωμένος ποιητής Μανόλης Πρατικάκης, χωρίς να αποκόπτεται από το ποιητικό κέντρο του και τον στοχαστικό λυρισμό, μεταθέτει το κέντρο βάρους της έκφρασής του στην αφήγηση ιστοριών. Η αφήγηση αυτή, όπως δηλώνει ο τίτλος του βιβλίου, γίνεται από τη σκοπιά ενός ανθρώπου που βίωσε κάθε ιστορία με την ιδιότητα του ψυχιάτρου. Ο αυτοβιογραφικός όμως πυρήνας των ιστοριών δεν περιορίζει, αντιθέτως τροφοδοτεί τη μυθοπλασιακή τους μετάπλαση.

Τα αφηγήματα του βιβλίου αναφέρονται στο τέλος της ζωής γνωστών προσώπων της λογοτεχνίας, όπως ο Τάσος Λειβαδίτης και ο Αλέξης Τραϊανός, ενώ ανατέμνουν τις μνήμες του συγγραφέα από πρόσωπα της οικογένειάς του, αλλά και από ασθενείς του. Ακολουθούν κυρίως την ευθύγραμμη πορεία ανάπτυξης ενός πεζογραφικού κειμένου, αλλά συχνά εμβολιάζουν τον αφηγηματικό τρόπο έκφρασης με πολλά ποιητικά στοιχεία. Όλα πάντως συνέχονται από μια σταθερή μέριμνα, αυτή του συγγραφέα-ψυχιάτρου: σε κάθε αφήγημα ο Μανόλης Πρατικάκης επιχειρεί μια εξερεύνηση στον πολυδαίδαλο ψυχικό κόσμο του ανθρώπου, αποκαλύπτοντας άγνωστες ή υποφωτισμένες περιοχές του.